პროტესტი, როგორც ასეთი

23 მარტს, ღამის 2 საათზე, ბათუმის დედათა და ბავშვთა ჯანმრთელობის დაცვის რესპუბლიკურ ცენტრში ერთი წლის გოგიტა აბაშიძე შიმშილობის და უპატრონობის გამო გარდაიცვალა. გათენდა იმავე 23 მარტის დილა, აღშფოთებული საზოგადოება კლავიატურას ეცა და იწყო საქმენი საგმირონი.
ნათქვამია, მჯობზე მჯობს რა დალევსო, აქაც გამოჩნდნენ გმირები, რომლებიც დაჟინებით ისტატუსებდნენ “გოგიტა, ჩვენ შენთან ვართ”.
გმირთაგან ზოგიერთმა, აწ უკვე გარდაცვლილ ბავშვთან ყოფნა არ იკმარა და მასთან ღმერთიც გაუშვა. “ღმერთს ებარებოდეს, ის მიხედავს”.
მიუხედავად ყველაფრისა, არაფერს დავწერდი, რომ არა თავად საპატრიარქოს, დალოცვილი დასავლეთის არ იყოს, შეშფოთება. პატრიარქის ფონდის ხელმძღვანელი ლაშა ჟვანია გოგიტას გარდაცვალებას გამოეხმაურა და საფულეების გახსნისკენ მოგვიწოდა. “გავხსნათ ჩვენი გულები და საფულეები იმათთვის, ვისი საფულეც არასოდეს ივსება. თუ საფულე ცარიელი გვაქვს – გული გავხსნათ და გზას გაგვინათებს”.
ბატონმა ლაშა ჟვანიამ და მისმა გახსნილმა საფულიანმა გულმა 116 737 000 ლარი გამახსენა. აი ის 116 მილიონი, ბოლო რვა წლის განმავლობაში ეკლესიას რომ გადაერიცხა. ასევე 228 732 კვადრატული მეტრი მიწა, რომელიც თავისმხრივ ამ უკანასკნელთ, ბოლო 5 წლის განმავლობაშ გადაეცათ.
ერთი სიტყვით, კიდევ ერთხელ გადახედეთ და დაფიქრდით თუ რამდენი “გოგიტას” გადარჩენა შეეძლო სახელმწიფოს. უფრო კონკრეტულად კი, “შეგვეძლო”. გადასახედებს ვიხდით ჩვენ, ბიუჯეტს ვავსებთ ჩვენ, ჰოდა გვაქვს უფლებაა ვიცოდეთ სად მიდის ჩვენივე ფული. ახლა კი გადაწყვიტეთ, ვის გინდათ დაეხმაროთ, გაზულუქებულ შავ ჯიპში გახვეულ წვეროსან უცნობ მამაკაცს, თუ “გოგიტას”. თუ მეთანხმებით, ხვალ 2 საათზე რუსთაველის მეტროსთან მობრძანდით, გავაპროტესტოთ, როგორც სახელმწიფოს უმოქმედება, ასევე ჩვენი საკუთარი. ხოლო თუ არ მეთანხმებით, შეგიძლიათ ხმა ამჯერადაც ამოიღოთ, ოღონდ მხოლოდ მაშინ, როდესაც თქვენი ღიპის წვენში დასველებული მოძღვარი შიმშილით მოკვდება.

პატივისცემით, თქვენი მიხეილ ივანიშვილი!